Functie van activator

De functie vanactivatorkan grofweg worden onderverdeeld in:

1. Spontane activering
Bij de verwerking van non-ferro polymetaalertsen treedt tijdens het maalproces het oppervlak van de mineralen spontaan in wisselwerking met enkele oplosbare zoutionen. Wanneer sphaleriet- en kopersulfidemineralen bijvoorbeeld naast elkaar bestaan, zal er altijd een kleine hoeveelheid kopersulfide in de oxidatie aanwezig zijn nadat het erts is gewonnen. De stof wordt geoxideerd tot kopersulfaat. In de slurry interageren Cu2+-ionen met het sphalerietoppervlakactiverenhet, wat de scheiding van koper en zink moeilijk maakt. Het is noodzakelijk om kalk of natriumcarbonaat en andere aanpassingsmiddelen toe te voegen om te bezinken. Sommige "onvermijdelijke ionen" die activering kunnen veroorzaken.

2. Pre-activatie
Verwijst naar het toevoegen van een activator om deze te activeren om een ​​bepaald mineraal te selecteren. Wanneer het pyriet zwaar geoxideerd is, voeg dan zwavelzuur toe om de oxidefilm op het oppervlak van het pyriet op te lossen voordat je het pyriet verwerkt om het nieuwe oppervlak bloot te leggen om flotatie te vergemakkelijken.

3. Wederopstanding
Verwijst naar een bepaald mineraal dat geremd is, zoals sphaleriet geremd met cyanide, dat nieuw leven kan worden ingeblazen door kopersulfaat toe te voegen.

4. Vulcanisatie

Het betekent dat het metaaloxide-erts eerst wordt behandeld met natriumsulfide om een ​​dunne metaalsulfide-mineraalfilm op het oppervlak van het oxide-erts te vormen, en vervolgens wordt flotatie uitgevoerd met xanthaat.