De theoretische basis en corrigerende manier van orthodontie

Orthodontische behandeling gebruikt voornamelijk verschillende orthodontische apparaten om de coördinatie tussen gezichtsbotten, tanden en maxillofaciale zenuwen en spieren aan te passen, dat wil zeggen tussen bovenste en onderste kaken, tussen bovenste en onderste tanden, en tussen tanden en kaken. De abnormale relatie tussen de zenuwen en spieren die hen verbinden, het uiteindelijke doel van correctie is om de balans, stabiliteit en schoonheid van het orale en kaaksysteem te bereiken. De correctie van malocclusie -vervorming is voornamelijk gebaseerd op het gebruik van apparaten binnen of buiten de mondholte om de juiste "biologische kracht" op de tanden, alveolair bot en kaakbone toe te passen om fysiologische beweging te veroorzaken, waardoor de misvorming van de malocclusie) misvorming wordt gecorrigeerd).

1. De plasticiteit van de kaak: de kaak, vooral het alveolaire bot, is een van de meest actieve delen van het menselijke skelet. De reconstructie van de kaak omvat twee processen: proliferatie en absorptie. Dit is een belangrijk fysiologisch kenmerk van de kaak en de basis van orthodontische behandeling. Daarom is de verandering van de kaak tijdens het correctieproces voornamelijk het fysiologische proces van de balans tussen osteoclast en osteogenese.

2. De compressiebestendigheid van cementum, onder dezelfde orthodontische krachtconditie, er is vaak alleen de absorptie van alveolair bot, maar er is geen of slechts een kleine hoeveelheid cementabsorptie.

3. De stabiliteit van de omgeving binnen het parodontale ligament, nadat de orthodontische behandeling is voltooid, de breedte van de parodontale, het verband tussen het parodontale ligament en het alveolaire bot en cementum kan worden hersteld tot normaal.